சிங்கள பௌத்த தேசபக்தியும் இனவாத எரியூட்டலும்

இலங்கையில், சிங்கள-பௌத்த ‘தேசபக்தியை’ தூண்டிவிடுவதற்கு அரசியல்வாதிகள் மற்றும் அரசியல் பிக்குகள் அடங்கிய ஒரு குழு தீவிர முயற்சியில் ஈடுபட்டுள்ளது. ஆகஸ்ட் 18 ஆம் திகதி குருந்தியில் நடக்காததுஒரு திகிலூட்டும் நிகழ்வு. இந்த எரியூட்டு – அரசியல் ஆகஸ்ட் 16 அன்று, பாராளுமன்ற உறுப்பினர் உதய கம்மன்பில (ஒரு காலத்தில் கோத்தாபய ராஜபக்சவை விளாடிமிர் புடின், ஜவஹர்லால் நேரு, பிடல் காஸ்ட்ரோ, மகாதீர் முகமட் மற்றும் லீ குவான் யூ ஆகியோரின் கலவையாகக் கருதியவர்) ஊடகவியலாளர் மாநாட்டைக் கூட்டி, தமிழ் அரசியல்வாதிகள் ஆகஸ்ட் 18 அன்று குருந்தியில் கோவிலைக் கட்டத் திட்டமிடுவதாக அறிவித்தார்.

‘சிங்களவர்களே விழித்துக்கொள்ளுங்கள், குருந்தியைக் காப்பாற்றுங்கள்’ என்று சிவப்பு எழுத்துக்களில் சுவரொட்டிகள் ஒட்டப்பட்டன. கலிங்க மாகனின் நவீனகால சந்ததியினரிடமிருந்து தாய்நாட்டின் இன்றியமையாத பகுதியைக் காப்பாற்ற, போதுமான அளவு சிங்களவர்களைத் தூண்டி அவர்களை ஆகஸ்ட் 18 அன்று குருந்தியில் ஒன்றுசேர்க்க வைப்பது வெளிப்படையானது.

ஆகஸ்ட் 18 அன்று கோவில் கட்டும் திட்டம் பற்றிகம்மன்பில கூறிய கதை அப்பட்டமான பொய். தொல்பொருள் திணைக்களம் விதித்திருந்த நிபந்தனைகளின் கீழ், குருந்தியில் இந்து சமய விழாவை நடத்துவதற்கு முல்லைத்தீவு நீதவான் நீதிமன்றம் தமிழர்கள் குழுவொன்றுக்கு அனுமதியளித்துள்ளது. அவ்வளவுதான். ஆனால் சிங்கள பௌத்தர்களை ஆத்திரப்படுத்தும் திட்டம் வெற்றி பெற்றிருந்தால் உண்மைகள் பொருத்தமற்றதாக இருந்திருக்கும்.

ஆயிரக்கணக்கான சிங்கள-பௌத்தர்கள் குருந்தியில் இறங்கியிருந்தால், அவர்கள் தமிழர்களின் நீதிமன்ற அனுமதியுடன ன தொல்பொருள் திணைக்களம் அனுமதித்திருந்த சமய நிகழ்வுகளை நடத்துவதைத் தடுக்க முயன்றிருந்தால், வன்முறை வெடித்திருக்கலாம்.

சமூக ஊடகங்களின் இந்த யுகத்தில், தமிழர்களால் தாக்கப்பட்டனர் என்ற இரத்தத்தை உறைய வைக்கும் கதைகளைக்கொண்டவதந்திகளின் சுனாமி தொடர்ந்து வந்திருக்கும். பிக்குகள் தலைமையிலான கும்பல் கிழக்கிலும் தெற்கிலும் தாய்நாட்டிற்காக கொல்லவும், எரிக்கவும் தயாராக தோன்றியிருக்கும்.

அதிர்ஷ்டவசமாக அந்த திட்டம் தோல்வியடைந்தது. சில சிங்களவர்கள் வந்திருந்தனர், ஆனால் நிலைமை கைமீறிச் செல்ல போதுமானதாக இல்லை. குருந்தி விகாரையின் ‘பிரதான பொறுப்பாளர்’ கல்கமுவ சாந்தபோதி தேரரைத் தடுத்து, ஒரு சம்பவத்தைத் தூண்டுவதைத் தடுத்து, பொலிஸார் ஆக்கப்பூர்வமான வகிபாகத்தை ஆற்றினர்.

பொலிஸ்காரர்ஒருவர் பிக்குவிடம் பொலிசில் புகார் செய்யுமாறும், நீதித்துறை உதவியை நாடுமாறும் ஆலோசனை கூறியுள்ளார்.
அதனால்இந்தத்தடவை அசம்பாவிதம் தடுக்கப்பட்டது.

குருந்தி ஒரு தனியான சம்பவம் அல்ல. ஆனால் வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் பரவியிருக்கும் சங்கிலித்தொடரின் மிக முக்கியமான இணைப்பாகும். உதாரணமாக, புராதன பொரலுகந்த விகாரை அமைந்துள்ள இடத்தில் புதிய நிர்மாணப் பணிகளை தற்காலிகமாக நிறுத்துமாறு கிழக்கு மாகாண ஆளுநரின் உத்தரவுக்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்து, கடந்த வாரம் பிக்குகள் குழுவொன்று பெரியகுளத்தில் நிலாவெளி வீதியை மறித்து ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்டனர்.

குருந்தியைப் போன்று, பிக்குகள் பொலிசில் முறைப்பாடு செய்யவில்லை, நீதித்துறை உதவியை நாடவில்லை அல்லது புத்தசாசன அமைச்சுக்குத் தெரிவிக்கவில்லை. அவர்கள் வீதியை கைப்பற்றினர், உண்மையில், போக்குவரத்துக்கு இடையூறாக, கோஷங்களை எழுப்பினர்.

இந்நிகழ்வு தமிழர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் பகுதியில் (538 தமிழ்க் குடும்பங்கள் மற்றும் 2 சிங்கள குடும்பங்கள்) இடம்பெற்றதால், ஒரு ‘சம்பவம்’ விரைவில் சாத்தியமாகும். நல்ல வேளையாக தமிழ் குடியிருப்பாளர்கள் அதற்கு எதிர்வினை ஆற்றவில்லை, அதே சமயம் பொலிசார் நாகரிகமாக ஆனால் உறுதியாக நடந்து கொண்டனர்.

அறுபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், 1962 ஆம் ஆண்டின் பல்கலைக்கழகங்கள் ஆணைக்குழு (மூன்று சிங்கள பௌத்த உறுப்பினர்களைக் கொண்டது) அதன் அறிக்கையில், ‘1958 ஆம் ஆண்டின் முற்பகுதியில் இத்தகைய மோசமான முறையில் வெடித்த இன மற்றும் மத உணர்வுகளைத் தூண்டுவதற்கு அரசியல் பிக்குகள் பெரிய அளவில் பொறுப்பாளிகள்’ என்று கூறியது. 1956ல் இருந்து 1958 வந்தது; 1952 இல் டட்லி சேனநாயக்கவிடம் மோசமாக தோற்று 1953 ஹர்த்தாலின் மூலம் பொருத்தமற்றதாக ஆக்கப்பட்ட எஸ்.டபிள்யூ.ஆர்.டி.பண்டாரநாயக்க மாபிதகம புத்தரக்கித்த தேரருடன் மேற்கொண்ட பேரம் கொலையிலும் குழப்பத்திலும் முடிந்தது.

அறுபது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, புத்த மதத்தையும் தொல்லியல் துறையையும் ஆயுதமாக்கும் புதிய அலையுடன், 1956 மீண்டும் வரப்போகிறதா?

அழிவிலிருந்து அழிவு வரை
ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக்ச தொல்பொருள் பாரம்பரிய முகாமைத்துவத்திற்கான தனது பணிக்குழுவை அமைத்தபோது (அவரது பௌத்த ஆலோசனை சபைக்கு வழங்கிய வாக்குறுதிக்கு மதிப்பளித்து) அவர் நாட்டின் மிகவும் இன-மத ரீதியாக வேறுபட்ட மாகாணத்தில் தொல்பொருளியல் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட ஆயுதமயமாக்கலுக்கு களம் அமைத்தார். கிழக்கில் உள்ள ‘பண்டைய பௌத்த நினைவுச்சின்னங்களை’ அடையாளம் காண அதிரடிப்படை சுற்றிச்சுற்றி வந்தது.

ஒவ்வொரு புதிய கண்டுபிடிப்பும் மாகாணத்தின் சிங்கள உரிமையின் சான்றாகப் போற்றப்பட்டது. பல இடங்களில், பழங்கால இடிபாடுகள் அடையாளம் காணப்பட்டவுடன், துறவிகள் இடம்பெயர்ந்து, மறுசீரமைப்பு என்ற போர்வையில் புதிய கட்டுமானத்தைத் தொடங்கினர். இந்த இடிபாடுகள் பெரும்பாலும் சிங்கள-பௌத்தர்கள் அல்லாதோர் பெரும்பான்மையாக உள்ள பகுதிகளில் அமைந்திருந்ததால், கலவரம் மற்றும் மோதலுக்கான கதவுகள் மேலும் திறக்கப்பட்டன.

கோத்தாபய ராஜபக்ச ஜனாதிபதியாக இருந்தபோது, பிக்குகள் மற்றும் அவர்களது அரசியல்வாதிகளின் ஆதரவாளர்களுக்கு அதிகாரிகள் மற்றும் இராணுவத்தால்சட்டமின்மை விதிமுறை, அதிகாரம் எல்லாமென சுதந்திரமான கரம் இருந்தது.

உதாரணமாக, 2018 இல், முல்லைத்தீவு நீதவான் குருந்தியில் பிக்குகள் குழுவினால் மேலும் கட்டுமானங்களைத் தடுக்கும் உத்தரவைப் பிறப்பித்திருந்தார்.கோத்தாபய ஜனாதிபதியின் கீழ், இராணுவம் கட்டுமானப் பணிகளில் ஈடுபட்டதன் மூலம் இந்த உத்தரவு வெற்றுப் பார்வையில் மீறப்பட்டது.

சன்னா ஜயசுமன உட்பட பல அமைச்சர்கள் கலந்துகொண்ட புதிய மதக் கட்டிடம் 2022பெப்ரவரியில் திறந்து வைக்கப்பட்டது. கிழக்கில் ஆட்சியானது தனது பிளவுபடுத்தும் பெரும்பான்மை-மேலாண்மைவாத நிகழ்ச்சி நிரலுக்கு முன்னுரிமை அளித்தாலும்,எல்லா இடங்களிலும் சாதாரண வாழ்க்கை வாழ முடியாததாக மாறியது. மின்சாரம் துண்டிக்கப்பட்டதுடன்,அத்தியாவசிய உணவுப் பொருட்களுடன் 2000 க்கும் மேற்பட்ட கொள்கலன்களுக்கு பணம் செலுத்துவதற்கு டொலர்கள் இல்லாததால் கொழும்பு துறைமுகத்தில் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்தன.

கோத்தாபய ராஜபக்சவெளியேறியவுடன், தண்டனை விலக்கு இல்லாமல் போனதுடன் மற்றும் சட்டத்தின் ஆட்சி மீண்டும் ஒரு வகையாக திரும்பியது. முல்லைத்தீவு நீதிவான் 2022 இல் குருந்தியில் மேலும் கட்டுமானங்களைத் தடைசெய்து மற்றுமொரு உத்தரவைப் பிறப்பித்தார். வடக்கு மற்றும் கிழக்கின் ஏனைய பகுதிகளில், பொதுமக்களின் எதிர்ப்புக்களை எதிர்கொண்ட இராணுவத்தினர், மரக்கன்றுகளை நட்டு, புத்தர் சிலைகளை நிறுவி சிங்கள-பௌத்தத்திற்கு காணிகளை உரிமை கொண்டாடும் பல முயற்சிகளிலிருந்து பின்வாங்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.

உதாரணமாக, 2023பெப்ரவரியில் யாழ்ப்பாணம், அச்சுவேலியில் இராணுவம் ஒரு பழைய அரச மரத்தின் கீழ் புதிய புத்தர் சிலையை வைத்த முயற்சி; 2023மார்ச்சில் கச்சத்தீவில் கடற்படை மரக்கன்றுகளை நட்டு புத்தர் சிலையை கட்ட முயற்சி; மற்றும் 2023 ஜூன் மாதம் மன்னாரில் உயிலங்குளத்தில் இராணுவம் அரசமரத்தை நட்டு விகாரை அமைக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டது.

(இறுதி நகைச்சுவை என்னவென்றால் தாழ்த்தப்பட்ட தமிழர்களுக்கு புத்தரின் போதனையான ஜாதியற்ற சாசனத்தை போதித்திருந்தால், ஒரு தமிழ்-பௌத்த சமூகத்தை அமைதியான முறையில்உருவாக்கியிருக்கலாம். ஆனால் இந்த பகுதியில் உள்ள பல கோயில்கள் சியாம் நிகாயாவைச் சேர்ந்தவை. அவைகொவிகம சாதிக்கு வெளியே சிங்களவர்களை கூட அர்ச்சனை செய்ய அனுமதிக்காது.).

இந்த அரசியல் பிக்குகள் மற்றும் அவர்களின் அரசியல் ஆதரவாளர்களின் நடத்தையில் ஒரு முறை உள்ளது. அவர்கள் சட்டப்பூர்வ வழிகளைத் தவிர்ப்பதாகத் தெரிகிறது, சட்டத்திற்குப் புறம்பான போராட்டங்கள் மற்றும் கூட்டங்களை விரும்புகின்றனர், மேலும் சாத்தியமான இடங்களில் அரசியல் அழுத்தத்தை விரும்புகிறார்கள். நீதிமன்றங்கள் தங்களுக்கு விரும்பத்தகாத உத்தரவுகளை வழங்கும்போது, அவை நீதித்துறைக்கு எதிராக இனவாத அவதூறுகளைப் பயன்படுத்துகின்றன. ஓய்வுபெற்ற அட்மிரல் சரத் வீரசேகரபாதுகாப்பாகஅவரது பாராளுமன்ற சிறப்புரிமை கொத்தளத்துக்கு பின்னால், வெளிப்படையாகக் கூறியிருந்தார் , மற்றவர்கள் சூழ்ச்சிகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர். தூண்டுதல் அவர்களின் விளையாட்டு. எரித்தல் அவர்களின் குறிக்கோள். எரியூட்டும் வார்த்தைகள் அவர்களின் ஒளிப்பிளம்பு. அவர்களின் இறுதி அதிகாரம்
அவர்களின் மூலோபாய புத்தகத்தில், சிங்கள-பௌத்தத்திற்காக குறைந்தபட்ச அதிகாரப்பகிர்வுக்குக் கூட எதிர்ப்புடன் வடக்கு மற்றும் கிழக்கை மீட்டெடுப்பது (இது புத்தர் போதித்ததற்கு எதிரானது) பிணைக்கப்பட்டுள்ளது.

இதற்கு இணையாகஇந்த சமாந்தரமான பிரபஞ்சத்தில், சிங்கள-பௌத்தர்கள் என்றென்றும் துன்புறுத்தப்படுகிறார்கள், எந்தவொரு சமூகமும் கருத்தில் கொள்ளப்பட வேண்டும் என்றால் அது அவர்களேஎன்பதாகஇனப்பிரச்சினையின் இருப்பை ஒப்புக்கொள்ள மறுப்பதும் சிறுபான்மையினருக்கு இழைக்கப்பட்ட கடந்தகால தவறுகளை மறுப்பது, குறைத்து மதிப்பிடுவதும் நடக்கிறது.

1818 கிளர்ச்சியைத் தோற்கடிக்க ஆளுநர் பிரவுன்ரிக் என்ன செய்தார் அல்லது செய்யவில்லை என்பது இன்று நாம் தமிழர்களுடன் எவ்வாறு தொடர்பு படுத்துகிறோம் என்பதில் ஒரு தொடர்பை ஏற்படுத்துகிறது.

ஓய்வுபெற்ற அட்மிரல் சரத் வீரசேகரவின் கறுப்பு ஜூலையின் கொடூரத்தை குறைத்து மதிப்பிடும் முயற்சி, குறிப்பாக இந்த மனநிலையை வகைப்படுத்தும் நகைச்சுவையான அறியாமை அல்லது தீங்கிழைக்கும் உண்மைகளை மறுப்பது போன்றவற்றுக்கு ஒரு உதாரணம். அவர் தனது கட்டுரையில், ‘இறந்த 350 பேரில் 50 பேர் சிங்களவர்கள் என்று சர்வதேசஜூரர்கள் ஆணைக்குழு அறிவித்தது’ என்று தவறாகக் கூறி கறுப்பு ஜூலையின் கொடூரத்தை அகற்ற முயற்சிக்கிறார்.

இல்லை….. சர்வதேச ஜூரர்கள் ஆணைக்குழுஅவ்வாறு செய்யவில்லை. 1983 டிசம்பரில் சர்வதேச ஜூரர்கள் ஆணைக்குழுவின் மறுபரிசீலனை எண். 31 இன் பக்கம் 25 இல் இந்த விடயத்தைப் பற்றிய அதன் ஒரே அறிக்கையில் கூறியது இதுதான்: ‘இனப்படுகொலை குற்றத்தைத் தடுத்தல் மற்றும் தண்டனை பற்றிய சாசனத்தின் கீழ், கொலை நோக்கத்தை அழிக்கும் நோக்கத்தில், முழுவதுமாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ, ஒரு தேசிய, இன, அல்லது மதக் குழு இனப்படுகொலைச் செயல்களாகக் கருதப்படுகிறது. தமிழர்கள் மீதான சிங்களக் கலவரக்காரர்களின் வன்முறை இனப்படுகொலைச் செயல்கள் என்ற முடிவுக்கு ஆதாரங்கள் தெளிவாகச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன’.

கறுப்பு ஜூலை இல்லாவிட்டால், ஆயுதமேந்திய தமிழர் கிளர்ச்சி ஒரு முழு அளவிலான போராக வளர்ந்திருக்காது. 40 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அரசியல் பிக்குகளும் அவர்களின் அரசியல்வாதி ஆதரவாளர்களும் மற்றொரு எரியூட்டல் அபாயத்திற்கு தயாராக உள்ளனர். எதிர்காலத்தை இடிபாடுகளாக மாற்றும் விடயத்தில் கூட கடந்த கால அழிவுகள் சேமிக்கப்பட வேண்டும்.

தேசபக்தி தீயும் தேசிய சாம்பலும்:
ஹிட்லர் ஒரு தேசபக்தராகவும், அவரது எதிரிகள் இரண்டாம் உலகப் போரின் உண்மையான கெட்டவர்களாகவும் இருந்த ஒரு இருண்ட இடமான ராஜபக்ச மாற்று பிரபஞ்சத்தின் மிகவும் தீவிரமான முடிவில் கோத்தாபய ஆதரவாளர்கள் வசித்து வந்தனர். கோத்தாபய ராஜபக்சவை ‘ஹிட்லரைப் போல்’ இருக்குமாறு கேட்ட வெண்டருவே உபாலி தேரர் மற்றும் மெய்ன் காம்ப்பின் பெருமைமிக்க ரசிகர்களான தெஷார ஜயசிங்க (எரிவாயு குப்பிகள் வெடித்தபோதும், எரிவாயு தட்டுப்பாடு ஆரம்பமானபோதும் லிட்ரோ கேஸ் நிறுவனத்தின் தலைவர்) முக்கிய உதாரணங்கள்.

தங்கள் சொந்த தீவிரவாதத்தால் கண்மூடித்தனமாக, ஹிட்லரின் ‘தேசபக்தி’ ஜேர்மனிக்கு (உலகின் மற்ற பகுதிகளுக்கு ஒருபுறம் இருக்கட்டும்): அழிவு, தோல்வி, ஆக்கிரமிப்பு மற்றும் பிரிவினை செய்ததை அவர்கள் பார்க்கவில்லை. ஜனாதிபதி கோத்தாபய ஆட்சியானது முன்னொருபோதும் இல்லாத மக்கள் எழுச்சியில் முடிவடைந்ததில் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை, கதாநாயகர் -தலைவர் நிலத்தடி பதுங்கு குழியில் சிறிது நேரம் ஒளிந்துகொண்டு பின்னர் ஒரு இரகசிய சுரங்கப்பாதை வழியாக தப்பிச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.

ஓய்வுபெற்ற அட்மிரல் வீரசேகரவின் கருத்துக்களைப் பின்பற்றி, பெரும்பாலான கோத்தாபய -அபிமானிகள் இன்னும் உலகம் பற்றிய தங்களின் சிதைந்த பார்வையைத் தக்கவைத்துக் கொண்டுள்ளனர். இரண்டாம் உலகப் போரில், சரணடைந்த ஜேர்மானியர்களை பிரிட்டிஷ் மற்றும் அமெரிக்கப் படைகள் எப்படி நடத்தினார்கள் என்பது எங்களுக்குத் தெரியும். அவர்களில் பெரும்பாலோர் சித்திரவதை செய்யப்பட்டு இறந்தனர் மற்றும் பட்டினியால் இறந்தனர். ஹோலோகாஸ்ட் மறுப்பு, நவ-நாஜி ஆதாரங்களில் இருந்து எந்த ஒரு சாதாரண வரலாற்றுப் புத்தகத்திலிருந்தும் அவர் இந்தத் தகவலைப் பெற்றிருக்க வேண்டும்,

சித்திரவதை மற்றும் பட்டினி – மற்றும் துப்பாக்கிச் சூடு மற்றும் வாயுவால் மக்களை மரணத்திற்கு உட்படுத்துவது நாஜிக்கள் கொள்கையாகச் செய்தது, மற்றும் குறிப்பாக கிழக்கு முன்னணியில். ஒபரேஷன் பார்பரோசாவைத் தொடங்குவதற்கு முன், ஜேர்மன் ஓ.கே.டபிள்யூ மூன்று இரகசிய மற்றும் குற்றவியல் உத்தரவுகளை வழங்கியது. பார்பரோசா ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட கிழக்கில் உள்ள ஒவ்வொரு அதிகாரியையும் ஜேர்மனியர்களுக்கு விரோதமான மனப்பான்மை கொண்டதாக சந்தேகிக்கப்படும் எந்தவொரு நபர் மீதும் எந்த சம்பிரதாயமும் இன்றி மரணதண்டனை (களை) நிறைவேற்றவும், மற்றும் ‘குற்றவாளிகள் என்றால்’ மீண்டும் கூட்டு நடவடிக்கைகளை எடுக்கவும் அனுமதித்தது.

ஜேர்மனிக்கு எதிரான செயல்களைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. இந்த அரங்கில் மனிதகுலத்திற்கு எதிரான குற்றங்களைச் செய்த ஜேர்மன் வீரர்கள் குற்றப் பொறுப்பிலிருந்து விலக்கு அளிக்கப்பட்டனர். இரண்டாவது உத்தரவு, ரஷ்யாவில் துருப்புக்களின் நடத்தைக்கான வழிகாட்டுதல்கள் இந்த நடவடிக்கையை ‘ஸ்லாவிக் மக்களுக்கு எதிரான ஜேர்மானியர்களின் பழைய போர்,சொல்லப்போனால் இன அழிப்புப் போர், மஸ்கோவிட்-ஆசிய அலைக்கு எதிராக ஐரோப்பிய கலாசாரத்தை பாதுகாத்தல் மற்றும் யூத போல்ஷிவிசத்தை விரட்டியடித்தல்’ என்று அடையாளம் கண்டுள்ளது.

இறுதியாக, கொமிஷர் உத்தரவு சோவியத் இராணுவத்துடன் இணைக்கப்பட்ட அரசியல் ஆணையர்களை கொலை செய்ய கட்டாயப்படுத்தியது. மற்றும் எந்தவொரு போல்ஷிவைஸ் சிப்பாயும் சிறைபிடிக்கப்பட்டார். இறுதியில், ஹிட்லரின் தீவிரவாதம் ஜேர்மனியின் உண்மையான தேசிய நலன்களை மட்டுமின்றி அவரது சொந்த அரசியல் நலன்களையும் குருடாக்குவதாக இருந்தது.

முற்றுகையிடப்பட்ட ரஷ்ய முன்னணிக்கு வீரர்களை கொண்டு செல்வதை விட சாதாரண யூதர்களை அழிப்பு முகாம்களுக்கு கொண்டு செல்வதற்கு அதிக முன்னுரிமை அளிக்கப்பட்டது. தீவிரவாதம் ஹிட்லருக்கு அதிகாரம் பெற உதவியது; அது அவரையும் அழித்தது.

எஸ்.டபிள்யூ.ஆர்.டி. பண்டாரநாயக்கா அரசியல் பிக்குகளின் அழுத்தத்திற்கு அடிபணியாமல் பண்டா-செல்வா ஒப்பந்தத்தை ரத்து செய்யாமல் இருந்திருந்தால், 30 ஆண்டு கால யுத்தத்தை நாம் தவிர்த்திருக்க முடியும். அதேபோன்று, 13வது திருத்தச் சட்டத்தை முழுமையாக அமுல்படுத்தத் தவறினால், வடக்கு மற்றும் கிழக்கை இன-மத அடிப்படையில் சீர்குலைக்கும் முயற்சிகள் புதிய மோதலுக்கு வித்திடலாம். ஆனால் 13வது திருத்தத்திற்கு எதிரான முழுமையான எதிர்ப்பின் மூலம் தங்களை மீண்டும் பொருத்தத்திற்குத் தள்ள முயற்சிக்கும் அரசியல் பிக்குகள், அவர்களின் கருத்தியல் தெளிவின்மையின் விளைவுகளை ஹிட்லரைப் போல குருடர்களாக உள்ளனர்.

அண்மையில் நடைபெற்ற கருத்தரங்கு ஒன்றில் ஒமரே கஸ்ஸப தேரர், 225 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் 13ஆவது திருத்தத்தைஎதிர்க்காவிட்டால், ‘மீண்டும் கிராமத்திற்கு வருவோம்’ என எச்சரித்துள்ளார் (அத்தகைய குண்டர்கள் பௌத்தம் அல்ல, பௌத்த எதிர்ப்பு). 13வது திருத்தத்தை முழுமையாக அமுல்படுத்துவது நாட்டை பிளவுபடுத்துவதற்கு சமம் என பேராசிரியர் இந்துரகரே தம்மரதன தேரர் தெரிவித்துள்ளார்.

இந்த திருத்தம் அரசியலமைப்பின் ஒரு பகுதி என்பதால், இலங்கை ஜனநாயக சோசலிச குடியரசின் அரசியலமைப்பு ஒரு பிரிவினைவாத ஆவணம் என்று அர்த்தமா? 2017-ல் உயர் நீதிமன்றம் சமஷ்டி (13வது திருத்தத்திற்கு முன்னோடியாக இருக்கும் அதிகாரப் பகிர்வு மாதிரி) கூட பிரிவினைவாதத்திற்கு சமமானதல்ல என்று தீர்ப்பு வழங்கியது அவருக்குத் தெரியுமா? 13வது திருத்தச் சட்டத்தை அமுல்படுத்துவதற்கு இடமளிக்கக் கூடாது என்று கூறியதன் மூலம், அரசியலமைப்புக்கு முரணான நிலைப்பாட்டை அவர் எடுக்கிறார் என்பது அவருக்குத் தெரியுமா?

கோத்தாபய ராஜபக்சவை படுகொலை செய்ய சதி செய்த குற்றச்சாட்டில் இருந்து சிவலிங்கம் ஆரூரனை இந்த ஆண்டு கொழும்பு மேல் நீதிமன்றம் விடுவித்ததுடன் 17 வருட சிறைவாசத்தின் பின்னர் அவரை விடுதலை செய்தது. நீதிபதி நவரத்ன மாரசிங்க, மக்களின் நிலை என்னவாக இருந்தாலும் தனது தீர்ப்புகளை வழங்குவதாகவும், சாட்சியங்கள் இல்லாததால் குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் விடுவிக்கப்படுவார்கள் என்றும் கூறினார்.

அவருக்கு எதிரான ஒரே ‘ஆதாரம்’ வற்புறுத்தலின் பேரில் செய்யப்பட்ட வாக்குமூலத்தை நீதிபதி ஏற்க மறுத்துவிட்டார்.இதுவே சிறந்த நீதியாக இருந்தது. ஆனால் முல்லைத்தீவு நீதவானின் இனம் குறித்து ஓய்வுபெற்ற அட்மிரல் வீரசேகரவின் ஆபத்தான கருத்துக்கள் எடுத்துக்காட்டுவது போல், பாமர மற்றும் காவி சிங்கள பௌத்த மேலாதிக்கவாதிகள் நீதிபதிகளிடம் விரும்புவது கையாலாகத்தனத்தையல்ல, பக்கச்சார்பையும்தான். சிங்கள-பௌத்தர்களுக்காக எப்போதும் ஆட்சி செய்யும் நீதித்துறை ஒரு சிறந்த நீதித்துறை என்பது பற்றிய அவர்களின் யோசனையாகும்.

இந்த வகையான சிந்தனை எங்கு கொண்டு செல்ல முடியும் என்பதை இஸ்ரேலில் தற்போது என்ன நடக்கிறது என்பதன் மூலம் சிறப்பாக நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.

நெதன்யாகுவின் புதிய அரசாங்கம் இஸ்ரேலிய நீதித்துறையை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் வகையில் ஒரு புதிய சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. இது 61 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களையும் எந்தவொரு உயர் நீதிமன்ற தீர்ப்பையும் அரசியலமைப்பிற்கு முரணானதெனஇரத்துசெய்ய இயலுமானதாகியுள்ளது.

இது பாலஸ்தீனியர்களுக்கு பாகுபாடு மற்றும் இடப்பெயர்வுக்கு மட்டுமல்ல, இஸ்ரேலில் ஜனநாயகதின் குடலை அகற்றுவதற்கும் மற்றும் மதச்சார்பின்மைக்குக் கூட கதவைத் திறக்கும். நோபல் பரிசு பெற்றவரும் யூதருமான டேனியல் கஹேன்மேன் கூறியது போல், “இது 1948 க்குப் பிறகு இஸ்ரேலுக்கு ஏற்பட்ட மிக மோசமான அச்சுறுத்தலாகும்.” உயர்நீதிமன்றத் தலைவர் எஸ்தர் ஹயுட், “நீதித்துறையின் மீதான கட்டுக்கடங்காத தாக்குதல், அது தாக்கப்பட்டு அடக்கப்பட வேண்டிய எதிரியைப் போல” ஜனநாயகத்திற்கு ஒரு ‘மரண காயத்தை’ கையாள்வதாகக் கண்டனம் செய்தார்.

2015ல் மகிந்த ராஜபக்ச வெற்றி பெற்றிருந்தால் இங்குதான் எங்களை வழிநடத்தியிருப்பார், கோத்தாபய அரகலயவை அப்புறப்படுத்தாமல் இருந்திருந்தால் எங்களை வழிநடத்தியிருப்பார். இப்போது அவர்களின் பின்தொடர்பவர்கள், எதிர்கால சக்தியின் ஒரு பகுதியை தங்களுக்கு உறுதிசெய்ய, அதே பேரழிவு தரும் பாதையில் எம்மை வழிநடத்த விரும்புகிறார்கள்.

கேள்வி என்னவென்றால், இலங்கையில் எஞ்சியிருப்பதை மீண்டும் வீணாக்க இந்த எரியூட்டுவதில் ஆர்வமுள்ளோருக்கு நாம் அனுமதிக்கப் போகிறோமா?